Het is 2001 en ik loop met mijn ouders door de smalle gangen van het schoolgebouw. We komen aan in de aula, waar muziekzender TMF op alle beeldschermen te bewonderen is. De leraren zijn extreem vriendelijk en je krijgt in vogelvlucht te horen ‘hoe ze jou de beste versie van jezelf laten worden’. Met elke stap die ik zet denk ik: echt.niet.echt.niet.ECHT.NIET. Maar ja, tijdens de open dag op die andere middelbare school was mijn gevoel niet veel beter. “Waarom kies je niet voor deze school?” vraagt mijn vader. “Hij ligt lekker in het groen.”
Lang verhaal kort: dat blijkt dus niét de beste reden om voor een middelbare school te kiezen.
Koning? Het is 2024 en Ik fiets naar huis. Mijn oog valt op een poster langs de weg. ‘Waarin ben jij KONING?’ staat er met grote letters op. Het is een affiche van mijn oude middelbare school: Koning Willem II College. En hoewel de link natuurlijk leuk is (‘Koning Willem’ en waarin ben jij ‘koning') vind ik het op een bepaalde manier ook beangstigend.
Keuze is reuze Steeds meer middelbare scholen bieden een uitgebreid programma. Je kunt kiezen uit van álles en nog wat. Extra talen, sportlessen, ict & techniek, cultuur- en wetenschapsprogramma’s.
De keuze is dus reuze. Ook op het Willem II College. En dat werpt blijkbaar zijn vruchten af. Want er vinden heel wat bijzondere pubers hun weg naar deze middelbare school. Of zoals ze het zelf zo mooi formuleren:
HOFLEVERANCIER VAN TALENT
SINDS 1866
Want daar draait het om in het leven hè. Uitblinken. Ergens waanzinnig goed in zijn. En dat volle bak uitbuiten en tentoonstellen.
Talenten Begrijp me niet verkeerd: ik ben groot voorstander van leven volgens je talenten. Ik heb er zelfs een cursus in gevolgd afgelopen jaar. En ik geloof er heilig in dat iedereen in het bezit is van talenten. Meervoud dus. Meerdere dingen die jou simpelweg goed liggen. Die jou maken tot wie je bent. Die jou uniek maken.
Maar ik heb het hier dus niet over een extreem getalenteerde topsporter, een uitmuntend musicus of een superslimme scheikundige. Ik heb het over gewone pubers. Die het leuk vinden om muziek te maken. Om in hun vrije tijd te sporten. Of om dingen te ontdekken.
Jongeren die lekker in hun vel zitten. Die vrienden maken. Die met plezier naar school gaan. En ja, die hopelijk ook lekker meekomen op school en prima cijfers halen.
“We zijn er trots op dat veel leerlingen op een hoger niveau een diploma behalen dan vóór de brugklas voorspeld was. Onze leerlingen krijgen volop kansen zich op tal van terreinen te oriënteren, te verdiepen en te excelleren.” schrijft de school op haar website.
Gaan we weer hè. ‘Excelleren’. ‘Hoger dan vóór de brugklas voorspeld’.
No pressure, maar als je van deze school komt zónder ‘havo-of-hoger-diploma’ of zonder dat je hoge ogen werpt met een buitengewone prestatie, dan is de school toch een tíkkie teleurgesteld in je.
Verdiepingsklas
Ik moet niet zeuren hoor. Ik heb zelf ook een extra verdiepingsklas ‘DRAMAAA’ gevolgd op deze middelbare school. Slaagde daar zelfs voor met een 8! En dat proef je natuurlijk elke week terug in mijn columns. Dus iedereen heeft er profijt van dat ik ‘excelleerde’ op mijn middelbare school…😅😣
We zijn inmiddels een decennium verder en aan alle kanten is de druk alleen nog maar opgeschroefd: ouders voeden prinsen en prinsessen op, die we dus op de middelbare school promoveren tot ‘koning(in)’. "Jij bent super bijzonder, dus laat dat nu maar eens zien Jantje!" Hoezo prestatiedruk?
Van Excelleren naar floreren Zullen we de vraag eens veranderen? Van het prestatiegerichte 'Waarin ben jij koning?' naar het onderzoekende en verrijkende 'Wat is jouw rol in het Koninkrijk (alias de maatschappij)?' En dat we dan niet kijken naar excelleren (uitblinken, ‘beter zijn dan’), maar naar floreren (bloeien).
Dat we niet kijken naar de uitblinkers, maar naar iedereen. En vragen stellen als:Waar voel jij je thuis? Wat vind je leuk? Wat doe je graag? Wanneer voel jij je op je gemak? Van tuinman tot lakei en van strijdkracht tot koning... iedereen in zijn eigen rol.
In de spotlight of juist achter de coulissen.
Met het hoogste woord of juist in je eigen cocon.
Altijd strevend naar meer of juist mindful in het nu.
Van uitsteken en ‘beter zijn dan’, naar ‘samen met elkaar op je eigen plek in de samenleving. Daar waar jij je goed voelt.’
Enne, kies je middelbare school alsjeblieft niet uit ‘omdat hij zo lekker in het groen ligt’. 😉
Comments