top of page

Inschattingsfoutje

“Mam, hoe duur is een kaartje van de Efteling?” vraagt de middelste. Ik denk even na en zeg: “Ik gok iets meer dan 50 euro per kaartje.”

“Ah, jammer!” zegt hij, “ik heb 10 cent”.


Kinderen en het inschatten van tijd, geld en/of moeite. Het blijft lastig.

Zo vroeg de oudste laatst “Of ik meer dan 100 euro op mijn bankrekening had staan?” (“Wajooooo mama!!”). Volgens de jongste is het antwoord op alle geldkwesties: ‘gewoon even pinpassen’. Dat is natuurlijk ook wat ze alleen maar zien. Betalen gaat allemaal digitaal. Even je telefoon voor de scanner er klaar. Niet gek dus, dat een kind totaal geen benul heeft van de waarde van geld.


Maar ook tijd blijkt een vrij rekbaar begrip. Toen ik laatst mededeelde ‘dat we nog maar 10 minuten hadden voordat we naar school zouden gaan,’ vroeg de middelste doodleuk of dat genoeg tijd was om 6 (!) kleurplaten te kleuren. En die gedachte brengt ons regelmatig in de problemen. Want niet alleen de middelste is gezegend met een optimistische blik op de tijd. Ook de jongste, de oudste en vooruit… ik zelf.


Want als je elke ochtend om half 7 langs je bed staat en de kinderen moeten om 8.00u ‘richting’ school, dan heb je een zeeee aan tijd. Want zeg nou zelf, boterhammen smeren, eten, aankleden, de hond uitlaten, tanden poetsen, schoenen aan en jas aan, dat kan toch nóóit anderhalf uur duren?


Mis.

Dat kan het wel.


Sterker nog. Wij rennen elke morgen nét voor 8.30u het klaslokaal binnen. Dat wil zeggen één van de twee klaslokalen. Want er moeten twee kinderen om 8.30u binnen zijn. Waardoor óf de middelste óf de oudste echt maar nipt op tijd of helaas net niét op tijd binnen is. De jongste heeft gelukkig geen eindtijd. Die mag ik ook om 8.45u nog best naar de peuters (of zoals zij het noemt ‘de pleuters’… een samentrekking van kleuters en peuters) brengen. En dat is mijn redding.



Omdat we nog maar ‘enkele keren te laat komen’ verwijderd zijn van een telefoontje van de directeur, besloot ik afgelopen week het roer om te gooien. Dat deed ik super tactisch natuurlijk op vrijdag. Want dan is je experiment lekker vroeg ten einde. Kun je in het weekend evalueren en op maandag weer van start. Kortom: je probeersel is vrij snel geslaagd.


En óf het geslaagd was: de oudste was (mag ik wat tromgeroffel) afgelopen vrijdag als EERSTE in de klas. Hij was mega verbaasd. De juf ook. Hij vond het wel jammer dat zijn dag op school hierdoor óók tien minuten langer duurde. Maar ach, kleinigheidjes blijf je houden.

Want eerlijk is eerlijk: ik vind het natuurlijk helemaal niet leuk om te laat te komen. Ik vind het A) niet netjes tegenover de juffen en B) onhandig voor onszelf, omdat we altijd zo lopen te haasten en jagen. En dus ga ik ons experiment uitbreiden. ‘s Morgens op tijd én ‘s middags op tijd aan het schoolhek.


Een groep trouwe lezers van mijn schrijfsels (alias mijn buurvrouwen) kunnen na het lezen van deze column de balans op maken. Dames, mochten jullie mij niet gezien hebben aan het hek afgelopen week, dan kwam dat omdat ik zó vroeg was, dat ik alweer weg was toen jullie het schoolplein op liepen ;-)


Comments


Reageren, een vraag stellen of contact?

Dank voor je bericht! Je ontvangt snel een reactie. (Tip: controleer ook even je spambox. Soms raakt een mailtje daar verzeild)

Algemene voorwaarden    |  © 2024 door Maartje Bertens    |   Privacy- & Cookiebleid

bottom of page