Relatiemateriaal

• “Dekbed is gearriveerd bij de pakketautomaat. Kun jij het daar ophalen?”

• “Weer luizen op school. Deze week extra goed kammen.”

• “Heb jij een pasje van de Sligro? Ik moet 130 fruitella’s hebben voor de traktatie van de oudste.”

Je was zojuist getuige van de laatste drie appberichten aan mijn vriend. De tijd dat we elkaar gezellige dingen stuurden (‘Zullen we dit weekend samen gaan wielrennen?’ ‘Hoe was je dag vandaag? of ‘Ik ben zo blij dat ik je morgen weer zie!’) ligt láng achter ons. Tegenwoordig is whatsapp onze snelweg voor praktische zaken. Schoolafspraken, kinderfeestjes, hobby’s, breng-en-haal-verkeer: een snelle boodschap is zo getikt.

Ik moet eerlijk bekennen dat veel van onze ‘real life gesprekken’ ongeveer dezelfde strekking hebben. Ik geloof niet dat ik drie zinnen uitspreek zonder dat daar het woord ‘regelen’ of ‘oplossen’ in voorkomt. “Doe jij x, dan zal ik y. “ “Regel jij z dan los ik ondertussen x op”. Superpraktisch, maar gezellig is anders.

Het is niet gek. Om me heen hoor ik niet anders. Niets heeft meer impact op je relatie dan het krijgen van kinderen. Van stel word je ineens ouders. Draag je samen een grote verantwoordelijkheid. En alle tips en tricks (‘Ga minimaal 1x per week op date!’, ‘Boek iedere maand een weekendweg’, ‘Verwaarloos je vriendinnen niet en ga gezellig samen op pad’) ten spijt: het wordt anders. Er zitten nu eenmaal maar 24 uur in een dag. En als in die tijd gewerkt (zelfontwikkeling & financiën), gezorgd (huishouden) en gespeeld (kinderen) moet worden, dan blijft er vrij weinig tijd over voor relaties, zowel met vrienden als je met je ‘wederhelft’.

Zoals een kennis van mijn moeder het zo treffend verwoorde, toen haar kinderen het huis uit gingen: “En ineens blijf ik met mijn man over. Wat moet ik tegen hem zeggen? Ik heb ‘m 20 jaar niet gesproken!”

Om dat te voorkomen zie ik iedereen om me heen zich in 1001 bochten wringen. Oppas regelen (dat meisje van 13 bij ons uit de straat? Of toch een ervaren nanny?), vooruitplannen (vervoer regelen voor oudste naar voetbal, zwemles verplaatsen voor middelste en boodschappen inslaan voor een heel weekend) en uitleg geven (‘Ja, wij gaan weg. Met z’n tweeën. Ja we komen ook weer terug. En nee, je mag niet mee’.).

En wanneer je dan, na al dat geregel, geplan en gedoe eindelijk een keer rustig op je gemak wat drinkt samen in een restaurant, dan is het gespreksonderwerp…

… de kinderen.

Over hoeveel de oudste geniet van voetballen, over hoe de middelste iedereen om zijn vinger draait en over hoe de jongste weigert om tegen anderen te praten, maar ons de oren van ons hoofd kletst.

Over hoe gezellig ‘t is met ze. Hoe ze de boel telkens weer op stelten zetten.

Over hoe zwaar het soms is. Dat je eigenlijk altijd moe bent. En tegelijkertijd heel gelukkig.

Over hoe je het samen toch mooi flikt.

Misschien is het goed dat ik weer eens een avond weg met mijn vriend plan ;-)