Toen mijn tweede op komst was, twijfelde ik weleens: kan ik van een tweede kind nét zoveel houden als van een eerste? Toen ik die vraag aan een kennis stelde, vertelde hij me: “Liefde hoef je niet te verdelen. Het is niet zo dat je 100% liefde hebt, waarvan je een deel aan je partner, een deel aan je familie geeft en een deel aan je kind(eren). Liefde raakt niet op. Voor een tweede (of derde, of vierde) kind heb je net zoveel liefde als voor een eerste. Je hoeft je liefde niet onder meer mensen te verdelen. Je vermenigvuldigt het.
Een mooi en wijs antwoord. Ik had gewild dat deze persoon me had verteld dat het met speelgoed hetzelfde gaat: je verdeelt niet 100% speelgoed(ruimte) onder het aantal kinderen… je vermenigvuldigt het…
Met als gevolg dat je gehele huiskamer vol met troep staat. Want een zevenjarige speelt écht niet meer met hetzelfde als een vijfjarige (“Nee joh, mam dat is kinderachtig.”). En een vijfjarige speelt écht niet meer met hetzelfde als een driejarige (“Nee joh, mam dat is kinderachtig). En ook de jongste van drie jaar houdt er inmiddels een eigen mening op na (“Nee mama, dat is echt heel baby-achtig”…).
En dus ligt het huis vol voetbalattributen van kind 1, puzzels van kind 2 en poppenhuis (inclusief accessoires) van kind 3. De hoeveelheid Lego, Duplo en Knex kent de afgelopen jaren een exponentiële groei. En ook de stukjes treinrails lijken zich te vermenigvuldigen. Mooi zoals dat gaat met liefde.
Sint-sessie Aangezien ‘de man met de baard’ weer in het land is en er een aantal vieringen (inclusief cadeaus) op de planning staan, leek het me laatst hoogtijd voor een opruimsessie. Puzzels waarvan al maanden drie stukjes ontbreken, een bromtol waar de hond op gekauwd heeft (echt. WAAROM?) en enkele onderdelen waarvan ik geen idéé heb waar ze oorspronkelijk in, op of aan zaten vinden hun weg naar de kliko.
Mooi speelgoed waar hier thuis niet meer meegespeeld wordt, brengen we naar een goed doel. En zo lijkt er beetje bij beetje wat meer ruimte in huis te komen.
Leek ja. Want dan ken je mijn huisgenoot nog niet. Lijkt op een man, maar ik verdenk hem ervan dat hij diep van binnen een hamster is. En naast het feit dat hamsters lief en knuffelig zijn, staan ze ook bekend om andere eigenschappen. Mijn vriend gooit namelijk nooit iets weg. Dingen die écht niet meer in de huiskamer kunnen, gaan eerst naar de zolder. Als ze daar 7 jaar staan weg te kwijnen, dan ‘kunnen we overwegen om het eventueel weg te gooien’. En dat ‘weggooien’ komt dan vaak neer op ‘hergebruiken’.
Zo zitten de plafondbalken uit de oude zolder nu tegen de zijkant van onze kledingkast en was ons salontafeltje vroeger een bar (en daarvoor waarschijnlijk een kast, deur of bed).
Dat laatste vind ik overigens supermooi. Hergebruiken, een nieuw leven geven. Zelf van oude spullen weer iets nieuws maken. Of je oude speelgoed doorgeven. Kleding uitruilen.
En dat brengt me aan het einde van deze column wederom bij ‘de man met de baard’. Want zoals Marktplaats het in haar nieuwe commercial zo treffend brengt: speelgoed van een ander is altijd leuker. Dus tip van de Sint: laten we dit jaar wat meer ruilen, 2-e-handsen en recyclen.
Groetjes. Ook namens de hamster.
Comments