Natte Mexicaan

Met aan elkaar klevende vingers druk ik een snoepoogje tegen een mini komkommer. Het oogje blijft even, hoopvol, hangen om vervolgens tot borsthoogte te zakken. Met wat extra glazuur probeer ik een hoedje van tumtums op de bovenkant te plakken. Het geheel druipt zielig van elkaar af.

Ik trakteer! Op Pinterest zag het er zo goed uit: een gezonde mini komkommer met twee kleine snoepoogjes en een hoedje van snoep. Grappig, relatief gezond en eenvoudig te maken. Toch?

Het leek dan ook de perfecte opvolger van het ‘blauwe-popcorn-debacle’ in april. Toen creëerden (of moet ik zeggen ‘cremeerden’) mijn vriend en ik een ‘Sonic traktatie’ voor ons oudste kind. Althans, dat was het idee. Het resulteerde in een avond lang popcorn bakken, verbrande popcorn weggooien, de goede stukjes mengen met blauwe kleurstof en alles in plastic zakjes (lekker duurzaam…) verpakken. Oh ja, het resulteerde ook in een aangekoekte laag op de bodem van de pan, waarop we drie dagen hebben moeten schrobben, en een huis dat nog minimaal een week naar aangekoekte, verbrande maiskorrels rook. Dat. nooit. meer.

Zonnestraaltje En dus was het nu de beurt aan de ‘natte Mexicaan’. Daar waar de mini komkommers je op Pinterest tegemoet straalden, waren onze Mexicaanse rakkers minder zonnig. Sterker nog, na het ritje naar school (met de bakfiets) had slechts één Mexicaan zijn hoedje nog op en was de helft van de jongens één of zelfs beide ogen kwijt. Zoals één van de kleuters uit de klas van mijn jarige het treffend omschreef: “Wat ís dit voor rommeltraktatie?”.

Kritisch publiek Gelukkig waren er ook positievere reacties: “Ik vind de natte Mexicanen best lekker!” De rest van de aanwezigen was ook niet echt kritisch. Dat is het geluk met kleuters. Als het plakt is het vaak goed.

Anti-trakteer-beleid Het trakteerfestijn zit er voor ons voor dit jaar gelukkig op. De jongste is midden in de zomervakantie jarig (wat trakteren op school een tikkie lastig maakt) en daarnaast gaat ze nog niet naar school (wat trakteren op school een tikkie lastig maakt). Op de peuterspeelzaal hebben ze sinds kort een ‘anti-trakteer-beleid’: ze vieren de verjaardag van kinderen nog wel met een liedje, een kleinigheidje en wat gerammel op muziekinstrumenten, maar traktaties hoeven niet meer. Wat een verademing. Het kind staat in het zonnetje, er is geen onnodig traktatieleed meer en je krijgt geen rommel meer mee naar huis.

Ode aan de jarige En toch vraag ik me stiekem af hoe andere ouders dat doen. Die prachtige Pinterest-plaatjes moeten toch érgens vandaan komen? Net als die idyllische verjaardagspartijtjes, kekke verjaardagsoutfits en onvergetelijke, met liefde overgoten odes aan jarige kinderen op Instagram.

Maar goed. Daar hebben we het volgende week wel over.

Adios Amigos!