Koningsdag

Kimberley Galenkamp (oudercoach voor organisaties) plaatste enkele dagen geleden op LinkedIn dat haar zoontje vorig jaar met Koningsdag braaf aan tafel zat te wachten met zijn oranjesoes. De jarige was er immers nog niet. En het is zo onbeleefd om dan alvast te beginnen.

Hij had de koning verwacht. En was eigenlijk bést wel opgelucht toen bleek dat je zijn verjaardag wel viert, maar dat hij niet per se bij jou thuis aanschuift om gebak te komen eten.

Een prachtig verhaal dat duidelijk laat zien dat het hele concept ‘koning’ een behoorlijke ver-van-je-bed-show is als je jong bent. Als je ouder bent overigens ook. Want wat doet onze koning eigenlijk? En waarom vieren we met zijn allen zijn verjaardag?

Naar het dierenpark Mijn middelste trok, zoals zo vaak, zijn wenkbrauwen weer eens op, toen iedereen een oranje T-shirt aantrok en we naar het plaatselijke dierenparkje liepen voor wat spelletjes en een stormbaan. Stormbaan? Prima. Maar zo’n oranje shirt, daar doet hij heus niet aan mee.

Wij wonen zo ongeveer 5 tot 7 minuten lopen van het dierenpark. Tenminste, als je gewoon loopt. De heenweg vormde dit jaar alleen al een middagvullend programma. De oudste ging op de step (te hard). De jongste ging op de step (te zacht). En de middelste was überhaupt niet van plan om te gaan. Laat staan dat hij er ook nog moeite voor zou doen om daar te komen.

En dus trokken we in een anderhalf-uur-durende-caravaan van oudste, vriend + middelste, jongste, hond en ik. Oh ja, en drie jassen, een buggy (handig, als bezemwagen voor alles wat je tijdens de reis ineens NIET meer nodig blijkt te hebben), een extra fiets (wáárom?), een meerijdplankje en een rugzak.

Rood-wit-blauw Eenmaal aangekomen passeerden we de gebruikelijke oud Hollandse spelletjes, een oude, verdrietige orgeldraaier en zelfs de snoepkraam: op naar de stormbaan. Ook de jongste (2 jaar) (die normaal nog geen woord tegen andere mensen zegt), wierp zich zonder schroom tussen de tientallen andere kinderen op de stormbaan. Ineens stopte ze: “Hee! Die vlag is ook rood-wit-blauw… net als op mijn shirt!”. Wát een toeval! Daarna valt ze van de ene verbazing in de andere. Er blijken héél veel vlaggen te zijn. Állemaal zoals die ene op haar shirt. Te gek!

Gebruik je superpower We besluiten te vertrekken, doen er een half uur over om alle kinderen te vangen en van schoenen te voorzien en bewegen ons (inclusief hond, buggy, stepjes en fiets) richting de uitgang. Ik kom een bekende tegen. “Geduld is de ‘superpower’ van een ouder,” zegt hij lachend. Als we 5 minuten daarna nog maar 5 stappen verder zijn zegt hij: “Schrijf daar maar een column over.”

Je ziet het, ik heb zijn tip ter harte genomen.

En voor elke ouder die nu meivakantie heeft: denk aan je superpower ;-)