Instagramable

Het is ergens in de jaren ‘90. Mijn klasgenootje J. komt na een lange schooldag thuis en zegt tegen zijn moeder: “Mama, we moeten morgen foto van ons gezin meenemen naar school.” Zijn moeder denkt: “Ja die grap ken ik. Daar gaat natuurlijk weer in geknipt worden. Daar maken ze een knutselwerkje van.” Ze bladert een stapeltje foto’s door en denkt: ja, deze foto is prima.

Het is een foto van het hele gezin, in trainingspak, onderuitgezakt op de bank. De foto heeft de hele week centraal gestaan op de kijktafel in de kleuterklas onder het motto 'Mijn gezin en ik'.

Prehistorie Wat was dat een relaxte tijd! Pre-Instagram. Pre-’laten-we-deze-foto-nog-20x-opnieuw-maken,-want-ik-sta-er-nog-niet-picture-perfect-op’.

Ik voel me een dinosaurus wanneer ik aan mijn kinderen vertel dat ik vroeger in de rij stond bij de fotowinkel. Wachtend op de foto's van ons vol geknipte rolletje. Hopend op mooie, onvergetelijke exemplaren. Ik weet nog dat de foto's van ons gezinsuitje naar de Efteling allemaal een erg donkere waas op het beeld hadden. En dat ik ze trots op school liet zien en vertelde 'dat we bij de nacht-Efteling waren geweest'. Wisten zij veel.

Na een half uurtje wachten bij de fotowinkel kreeg je een mapje mee. Een mapje met jouw foto’s. Met een beetje geluk stonden er 3 foto's op t hele rolletje die 'aardig gelukt' waren.

De hel Hoe anders is dat nu. Élk moment wordt (tot in den treure) vastgelegd. Telefoons staan bomvol foto's. Cabaretier Pieter Derks zei laatst:

“Mijn telefoon stuurt mijn foto’s automatisch naar een mapje in de cloud. Ik kwam daar laatst per ongeluk en schrok me dood: 13.000 foto’s! En er kómt een ‘dag des oordeels’ dat ik dat allemaal moet gaan uitzoeken. Ik denk persoonlijk dat als de hel bestaat, dat die dan bestaat uit een tafeltje met een beeldscherm en iemand die zegt ‘Nou, hier zijn je foto’s, ga maar lekker uitzoeken. Succes!’

Picture perfect Op sociale media zie ik foto's van prachtige landschappen, romantische uitjes en perfecte gezinnetjes. Op de perfecte locatie. In de perfecte outfit. Met de perfecte, gelukzalige glimlach. Nu ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik ben al lang blij als iedereen zijn of haar ogen open c.q. mond dicht heeft op de foto. Eigenlijk ben ik al blij als iedereen er überhaupt op staat ('kijk, wat een leuke gezinsfoto! Oh wacht, de jongste staat er niet op...')

Mentale plaatjes Soms doen we een, haast wanhopige, poging om iedereen keurig op een kiekje te krijgen. Meestal op mijn initiatief. Vooral omdat ik het leuk vind om te zien dat ik ook bij de gelegenheid aanwezig was. Kijk maar eens in je eigen archieven. Hoe vaak staan jouw kinderen op de foto? En jijzelf?

En dus houd ik het vooral op ‘mentale plaatjes’. Ik geniet extra van de momenten zoals ze zijn. Neem de beelden extra goed in me op. En laat die telefoon met camera gewoon in mijn broekzak. Of beter nog: ergens onderaan in mijn tas. En leg het geheel met mijn gedachten vast. Op mijn eigen, interne Instagram.