In de bakfiets

Het is vijf voor half negen en ik fiets met een rotvaart richting de basisschool. We zijn wéér aan de late kant. Sterker nog: we waren nog maar halverwege het ochtendritueel. En dat ritueel werd meerdere malen onderbroken door omgevallen drinkbekers, extra plaspauzes en een extra rondje ‘kleuren op én naast de kleurplaat’…

Ik maak een scherpe bocht en parkeer onze bakfiets vakkundig tegen het hek. (Das ook een vorm van remmen ja). Vluchtig werp ik een blik in de bakfiets. Daar zitten drie kindjes onder de appelstroop. Ze hebben alle drie een bordje met half opgegeten boterhammen op hun schoot. Én een tandenborstel met tandpasta in hun hand. De andere schoolpleinvaders- en moeders werpen een blik in mijn bak.

Ik trek een semi-verontschuldigende-ach-wat-kan-mij-het-eigenlijk-schelen blik. De kinderen moffelen de boterhammen naar binnen. Ik poets hun tanden in de bakfiets. Klaar is Kees. Om 1 voor half 9 huppelen ze de school binnen.

Missie voltooid.

En tóch was dit moment de aanleiding om mijn ochtendritueel aan te scherpen. Want haasten is nooit fijn. De verbeterpunten? Een betere taakverdeling, enkele zaken éérder regelen en de kinderen scherper aansturen. En dus is mijn vriend sinds kort ‘chef boterham’ en leg ik de avond van te voren de kleding voor de kinderen klaar. Om 8 uur begin ik met ‘jagen en verzamelen’: tandenpoetsen, jassen aan, schoenen aan en richting de bakfiets sturen. Dan zijn we rond kwart over 8 weg en ruim op tijd op school.

Een goede voorbereiding is dus écht het halve werk. En een heldere planning geeft ruimte in je hoofd.

Maar het maakt de boel soms ook wat saaier. Dat merk ik in het ochtendritueel en in mijn bedrijf. De afgelopen tijd plande ik mijn berichten op LinkedIn steeds (ruim van te voren) in. Ik schreef mijn wekelijkse nieuwsbrief en haalde daar input uit voor mijn berichten op maandag en dinsdag. Op woensdag kondigde ik mijn nieuwsbrief aan en op donderdag en vrijdag deelde ik inspiratie, kennis en tips over communicatie en ondernemerschap. Dat alles plande ik keurig in via de plannerstool op LinkedIn, zodat de berichten op de door mij gekozen dag en het gekozen tijdstip automatisch verschenen. Hándig!

Maar daarna bleef het stil. De berichten hadden waarde, maar kwamen tegelijkertijd te gepolijst over. Te overdacht. Te… gepland. En dus ging ik experimenteren met ‘schrijven vanuit het moment’. Als ik iets leuks meemaakte. Iets moois zag. Iets bijzonders ontdekte. En tja, daardoor had ik niet elke dag om 7.30u een bericht op LinkedIn staan. Maar wél een veel groter bereik, meer interactie met mijn doelgroep en meer leven in de brouwerij. Want ik schreef over wat er op dát moment écht speelde.

En zo kwam het dat mijn ochtendritueel verstrakte, terwijl mijn socialmedia-ritueel versoepelde. En allebei hadden precies de uitwerking die ik wenste ;-)